uzun süre yüzdükten sonra sahile artık bir yüz metre kala salıverdim kendimi...kollarım açık suyun dibine doğru inmeye başladım. büyüleyici bir manzarada ölüme doğru gitmek güzeldi...kendimi kurtaracak mecalim bile yoktu ve dahası olduğum yerden memnundum dibe iniyordum ama güneş ışıklarının suyun içine hüzmeler şeklinde yayılması ve gittikçe yukarda kalan su seviyesi...birden bir güç itmeye başlıyor suyun üzerine geri çıkarıyor...suyun üzerine çıkarçıkmaz tekrar taş gibi dibe doğru süzülüyorum tekrar aynı manzaranın güzelliğinde dibe çökerken aynı güç tekrar iterek suyun dışına taşıyor ; ve bir ses "artık kulaç atmaya başla bende bittim " bir kendine geliş bir son güç ile sahile kadar atılan kulaçlar...
yine yenildim...kendim için yaşamayı bırakalı ve başka hayatlara el uzatarak veya sırtlayarak yaşamaya başlayalı çok zaman oldu...yenildim, çünkü anladım ki kime nekadar çok yardım edersen, hayatını kurtarsın diye uğraş verirsen o okadar kendini salıveriyor...sanki hayat boyu bu böyle devam edecek sanıyor...ama insan yoruluyor bi yerden sonra... yenildim, yoruldum...avazım çıktığı kadar bağırmak istiyorum şimdi "ARTIK KULAÇ ATIIIIIIIIIIIIIIINN BENDE BİTTİM"
BU AKŞAM BENİ BEKLEME KAPTAN
SEYİR DEFTERİNİ BAŞKASI YAZSIN
KUBBELİ ÇINARLI MAVİ BİR LİMAN
BENİ O LİMANA ÇIKARAMAZSIN...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder