bu mektup...(miçoya değil)

herşey suddenly oldu,
yağmur suddenly yağdı,
şimşek suddenly çaktı,
suddenly vurdu gün ışığı yere...
herşey suddenly oldu...

niyeyse orhan velinin çok güzel bi şiirinin hem sözlerini değiştirip hemde ingilizce ile karıştırıp mahvettim mektubuma başlarken... aslında şunu anlatmaya çalışıyordum; hani başımıza kötü bişeyler geldiğinde " kaderimiz böyleymiş" diye suçu kendimizden atıp rahatlarızya aslında durum tam tersidir. çoğumuza orhan velinin "birdenbire" şiiri gibi bir hayat sunulur ve biz o hayatı benim yaptığım gibi değiştirip karıştırıp mahvederiz. bu herkes için geçerli değil bazılarına gerçekten nefes alma şansı bile verilmiyor ama sana verilmiş,bana verilmiş; şu an şu dakka kaç tane çocuk açlıktan ölüyor ve belki şu an şu dakka biri tabancasını ateşledi ve kurşun henüz havada öldüreceği bedene varmak üzere...kimbilir kaç tane insan evladı şu an nerede ve nasıl acılar içinde.ve biz bunların yanında küçücük kalacak eften püften sorunlarımızla mahvediyoruz hayatlarımızı ve şiir gibi hayatımızı bir şarkıya çevirip herkese faydalı hale getirmek yerine, sadece bencil duygularımıza hizmet eden faydasız yararsız yaşanmış harcanmış zaman dilimine çeviriyoruz hayatı...

Her sey birdenbire oldu.
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
Filiz birdenbire oldu, tomurcuk birdenbire.
Yemis birdenbire oldu.

Birdenbire,
Birdenbire;
Her sey birdenbire oldu.
Kiz birdenbire, oglan birdenbire;
Yollar, kirlar, kediler, insanlar...
Ask birdenbire oldu,
Sevinç birdenbire.

orhan veli kanık...