sen yokken
karşıma çıkan her pisliğe
arkamı dönüp;
sana anlatmak isterken içimdekileri,
yokluğunla karşılaşıp
ağlıyorum...
sen yokken,
kirlenen sessiz ve hatta ıssız güvertemin
kıç tarafında
elimde bir paspas, bir kova
yokluğundan kalan boşluğu dolduruyorum
dolmuyor...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder