alp niye hiç konuşmuyorsun?

bu soruyu kimse,benim kadar çok duymamıştır.
ve bu soruya kimse benim kadar çok cevap aramamıştır.

güzel bir bayan sorduğunda:
-bülbül öterken eşek bile susarmış :)
bir erkek sorduğunda:
-eşek anırırken bülbül ötmezmiş
gerçekci olduğumda:
-ben böyleyim, sen az konuştuğunda nasıl rahatsız olursan aynı rahatsızlık çok konuştuğumda bende oluyor.
megoloman olduğumda:
-ben mi az konuşuyorum? sizin boş konuştuğunuz cümleleri çıkarsak sohbetlerinizden en gevezeniz ben olurum beee...
komik olduğumda:
-zamanında çok konuştum ben, bi faydasını görmeyince bıraktım
halet-i ruhiyem felsefi koktuğunda:
-ifade edebiliyor olmanın kumbarasıdır suskunluk; çok şey anlatır anlayana... bana diyorlar ki hiç konuşmuyorsun. adım hiç yazılmadı bir sınıf başkanı tarafından konuştuğu için dövülecekler listesi adı altında karatahtaya.ben hiç konuşmazdım. çünkü bir kere dayak yemiştim konuştum diye. ah şu benim garip memleketim konuşmanın suç olduğu tek yer dünya üzerinde, nasıl konuşayım da...

birde anlatıyormuşum ama yüzeysel anlatıyormuşum derinlere inmiyormuşum,içindeymişim yeşilmişim sazmışım. Buz dağı gibiyim soğuk, derinlerde sakladıklarımı açığa vuramam. Herkez görmesin isterim. Görmek isteyen yüzeydeki ipuçlarından faydalanıp derinlere dalış yapar, kendi keşfeder. Bu benim şair olma heveslerimin ruhumdaki yansıması olabilir. Düz anlatma özürlümüyüm ne?

alp niye hiç konuşmuyorsun?
bu soruyu bana hiç sormayan insanlar var biliyormusunuz hatta bunun aksine alp bi sus artık yaaa sitem ettikleri bile oluyor o soruyu soranlardn daha çok. şimdi asıl soru şu: bana konuşmuyorsun diye soranlarla sus artık diyenlerin arasındaki fark ne?
acaba yemek seçer gibi konuşmak için adam mı seçiyorum? kimbilir belki ortamın huzuru etkilidir konuşmamda? beni gerçekten dinlediğine inandıklarıma konuşuyorumdur belki? dinlenmediğimi hissedince kapanıyorum belki? neyse ne? uzattım yine :)

işte ben buyum
(beni şöyle tanımlamıştı bir arkadaş: "uzun bir sessizlik":)