bu öğlen yemek yediğim kafede yan masama iki orta yaşlı hanım oturdu, yemeklerini söylediler, bir yandan sohbet ediyorlar. biri alçak biri yüksek sesle konuşuyordu, bu yüzden söz nasıl oraya geldi duyamadım, ben de çünkü hem salatamı yiyordum hem kitabımı okuyordum. birden şunu duydum, yüksek sesle konuşan aniden "biz gençken çok hata yaptık, şimdi bütün çabamız onların kazık yememesi" dedi. başımı kaldırıp onlara baktım, diğeri başını eğmişti, sonra aynı kadın ekledi "ama yiyecekler".
salatam boğazımda kaldı. kitapta aynı cümleyi okuyup durduğumu farkettim. ama kapatamadım da. bu sefer telekulak gibi onları dinlediğim belli olacaktı. ben de başımı eğip düşündüm, evet, yiyecekler. ne yapsanız buna engel olamayacaksınız. zaten yemeleri de gerekir, başka türlü nasıl donanabilirler hayata karşı? bu sırada acı acı gülümsemiş ve yakalanmış olabilirim, bilmiyorum...
bu güzel yazıların devamını okumak isteyen olursa diye
http://gaybubetindecokkitapokudum.blogspot.com/
4 yorum:
selam alp :)
öncelikle iyi bayramlar. umarım keyifli vakit geçiriyorsundur.
sonralıkla, kullandığın resim ve metin hoş olmuş (ben yazdım diye diil valla). alta bi de link verseydin tadından yenmeyecekmiş (bu da ne demekse)
sevgiler.
kaptan! sen bu aralar fazla misafir perver oldun benide misafir et bari :)
gülçin, sanada iyi bayramlar ve herkeze iyi bayramlar, blogundaki yazından daha çok beğendim yorumunu ve geminin müdavimleri ile tanıştırmak istedim seni, linkide ekledim sonradan, her halde tadından yenmiyordur artık, "tadından yenmiyor" lafıda çok tatlı şeyler insanı hemen keser fazla yiyemez yaa , o manada herhalde; ne bileyim bana böyle bişey çağrıştırdı.
arzu'cuğum gel başımın üzerinde yerin var, sen yeterki yaz blogum sanada açık
Yorum Gönder