mavera

dışarıda yağmur yüzümü dövmekte
duvarlar içeride üstüme yürür
varsın da değişmesin birşey sövmekle
ölüm arzusu bende daima büyür

güneş sehervakti içer kanımı
ruhsuz bedenlere hayat bahşeder
bense yeniden doğarım her gün batımı
hayata bağlar beni rahman geceler

serkeş zaman koşup geçer yanımdan
mekan bir kafestir, sarar vücüdumu
söker gibi bir otu yatağından
davran azrail, savur göklere ruhumu
* *