Elif su:
ayrılık derken hangi ayrılıktan bahsediyoruz? ama her neyse ayrılık işte kulağa gelişi bile kötü.
ama hadi iyimser bakim olaya:) ayrılık katma değer olarak geride kalanın oluyor. yani sen farketmiyorsun ama sana çok şey katıyor her gidişinde. anlayacağın hepte senden alıp götürmüyor.al bak buda şiirim:P
benden götürdüklerinle değil
bana kattıklarınlayım
hiç olmazsa bende senin dudaklarında
küçük bir tebessüm olayım.
alp: hangi ayrılık? diye sordunya, anlatayım bak dinle sardunya:)))ayrılıklar ikiye ayrılır:) yoların ikiye ayrıldığı ayrılıklar, yolların aynı kalıp araya mesafelerin girdiği ayrılıklar... ikincisi gelir geçer, ne götürdüyse geri getirir fazlasıyla, ama yolların ikiye ayrıldığı ayrılıklar varya alır gider ne varsa... ve "gitme" dahil hiç bir sözün bi anlamının kalmadığı andır o artık...
işte o yalnızlıklar adamı şair ediyor belki; ne olduysa hep o yalnız kaldığım anlarda oldu...yalnızlığa dayanamayıp kalabalıklara karışan insan şair olamaz, yalnızlığı sevmek lazım, yalnızlığa koşmak değil, yalnızlık bi mecburiyet olunca kaçmamak...öyle herşeyini en yakınında kimi görürse anlatan insandan şair olmaz, biriktirmek lazım biraz büyütmek içindekileri, ve sonra zamanı gelince hepsini dökmek lazım, kalemle dost olmak kağıda güvenmek lazım tüm sırlarını dökecek kadar...
şair hayatın temizlik işcisidir... ne diyor orhan veli
“İşim gücüm budur benim,
Gökyüzünü boyarım her sabah,
Hepiniz uykudayken.
Uyanır bakarsınız ki mavi...”
Deniz yırtılır kimi zaman
Bilmezsiniz kim diker;
Ben dikerim.
Dalga geçerim kimi zaman da
O da benim vazifem;
Bir baş düşünürüm başımda
Bir mide düşünürüm midemde
Bir ayak düşünürüm ayağımda
Ne haltedeceğimi bilemem.
O.V.K.
Evet gökyüzünü her sabah maviye boyar şair,
geceleri yırtık hayalleri diker,
gündüzleri yüreğinizin karasını gösterir,
deniz yırtılır bilmezsiniz kim diker:)))
bir yazıda okudum adını bilmediğim bi şair
“şiir yazmak değil marifet, şiirin hayatını yaşamaktır aslolan” demiş
ben ,sevdiğim kız bana “sen şairsin” dediği andan itibaren, yani kendimi şair gibi hissetmeye başladığım andan itibaren hep düşündüm “şiir yazmak mühim değildi şiir gibi bir hayat yaşamakta marifet” dedim. Yani bakın işte iki şair aynı şeyleri düşünüp kaleme alabiliyor o kelimeleri yan yana getirmekte işten değil , o yazdığın hayatı yaşayabilmekte marifet…
işte şair o zaman olunuyor asıl
bir dörtlük yazdım şiir yazanada şair denir
eee ozaman ben şairim diyemezsin…
ve hayat az pilav az kuru
kiminin tuzu yaş
kiminin kuru...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder